Upamiętnieni bohaterowie - Szczegóły aktualności - Zespół Szkół nr 5 w Lublinie

Hieronim Czajkowski 1911-1940

Urodził się 14 VIII 1911 r. w miejscowości Karbowizna koło Lubawy jako syn Franciszka i Stefanii z Tomaszewskich. Po ukończeniu szkoły powszechnej kontynuował naukę w sześcioklasowym Państwowym Progimnazjum Męskim w Lubawie, a następnie w tamtejszym Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim, które ukończył w czerwcu 1932 r. W dniu 20 VIII 1938 r. zawarł związek małżeński z Marią Łozińską. Przebywał w obozie jenieckim w Kozielsku, skąd wysłał do żony dwa listy.
W pierwszym z nich (z listopada 1939 r.), pisał: „Ja wracam w swoje strony, Ty oczywiście też. Co do mnie to nie wiem kiedy pojadę, Ty staraj się już wyjechać (...)”. Z kolei w drugim liście (z 6 II 1940 r.) wyrażał swoją tęsknotę za ukochaną żoną, prosząc ją o jak najwięcej wiadomości, ponieważ jak pisał, w obozie żyje tylko wspomnieniami.

W kozielskim obozie przebywał co najmniej do 27 IV 1940 r., po czym został wywieziony do Lasu Katyńskiego i tam zamordowany. Na NKWD - owskiej liście wywozowej nr 052/3 z 27 IV 1940 r. jego nazwisko figuruje pod pozycją 14 (teczka personalna nr 590).

Kazimierz Kalicki 1901-1940

Ur. 20 stycznia 1901 r. w wsi Kazimierzowo w guberni wileńskiej. Już jako 9-letni chłopiec został sierotą. Wówczas zaopiekował się nim starszy brat, zabierając do swojego majątku. Uczęszczał do gimnazjum w Petersburgu. Po zamachu bolszewickim wrócił do majątku, ale na krótko, bo podburzeni przez bolszewików chłopi wymordowali ziemian i rozgrabili majątki. Siostry Kazimierza i bratanków rozstrzelali pod Dźwińskiem. Kazimierz Kalicki zaciągnął się do sotni Esauła Ikajewa współpracującej z I Korpusem gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego. 11 kwietnia 1939 r. zawiera związek z Antoniną Maciejewską.

Już w sierpniu 1939 roku zostaje zmobilizowany do 8 pp. Legionu. Bierze udział w kampanii wrześniowej. Ranny w głowę trafia do szpitala w Janowie Lubelskim. Stąd sowieci biorą go do obozu jenieckiego w Starobielsku.

W kwietniu 1940 roku transportem kolejowym zostaje wywieziony do Charkowa. Tam w siedzibie Zarządu NKWD zostaje zamordowany strzałem w tył głowy. Zwłoki zostały znalezione na terenie VI kwartału strefy leśnej okalającej Piatichatki.

Piotr Kuczyński 1901-1940

Urodził się w Matczu nad Bugiem (pow. Hrubieszów) w dniu 28 kwietnia 1901 roku, jako syn Antoniego Kuczyńskiego i Zofii z Jańców Kuczyńskiej. Należał do ostatniego pokolenia urodzonego w dobie zaborów, którego wejście w dorosłość zbiegało się w czasie z upragnionym od ponad wieku odzyskaniem niepodległej Ojczyzny. O jej wolność przyszło mu walczyć jako żołnierz 50 pułku piechoty w wojnie 1920. po jej zakończeniu kontynuował naukę w Gimnazjum Państwowym im. J. Słowackiego w Kowlu, otrzymując w dniu 12 czerwca 1925 roku świadectwo maturalne. Ożenił się z Janiną z Sawickich Kuczyńską. Ślub odbył się w 1932 roku.

1 września 1937 r. Piotr Kuczyński rozpoczął pracę jako profesor prywatnego gimnazjum Rzymskokatolickiej Diecezji Pińskiej w Drohiczynie n. Bugiem. Uczył matematyki, astronomii oraz prowadził zajęcia z przysposobienia wojskowego.

Ppor. Piotr Kuczyński wziął prawdopodobnie udział w bitwie z Niemcami w dniach 15-16 września 1939 roku pod Uściługiem ( ok. 10 km od Włodzimierza), a kilka dni później po wkroczeniu na teren Rzeczypospolitej Armii Czerwonej został w tej okolicy wzięty z całym oddziałem do niewoli.

Piotr Kuczyński już nigdy nie miał zamieszkać wspólnie z ukochaną żoną i córkami. Jesienią 1939 roku trafił do obozu w Kozielsku, a w kwietniu 1940 roku jego życie dobiegło tragicznego końca w lesie katyńskim. Na NKWD – owskiej liście wywozowej nr 015/ I/ IV 1940 obejmującej 100 osób, jego nazwisko figuruje jako 45 ( teczka osobowa nr 1241)

Witold Zipser 1909 - 1940

Urodził się 15.01.1909r. w folwarku Podzamcze, woj. lubelskie. Był synem Jana Zipsera i Józefy z Niwińskich. Miał sześcioro rodzeństwa. W sierpniu 1929 r. zgłosił się jako ochotnik do wojska. Wraz z narzeczoną Haliną planowali wspólną przyszłość. Pod koniec sierpnia jako oficer rezerwy został zmobilizowany.

Pierwsze wiadomości do rodziny nadeszły jesienią 1939 r. Była to kartka pocztowa przysłana do matki, na której Witold napisał, że żyje i przebywa w Szepietówce. Nazwisko Witolda Zipsera jest podane na liscie zaginionych polskich oficerów z obozu w Starobielsku. Wynika stąd, że został zamordowany i spoczywa w zbiorowych grobach w lesie pod Charkowem.

W roku 1985 otrzymał pośmiertnie Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939, natomiast decyzją Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 r. Witold Zipser został pośmiertnie mianowany na stopień porucznika Wojska Polskiego

Stefan Osmulski 1899-1940

Żył w latach 1899-1940. Został zamordowany na Ukrainie. Urodził się w Łodzi w inteligenckiej rodzinie Franciszka i Marianny z Zaborskich. Po ukończeniu szkoły elementarnej i gimnazjum w rodzinnym mieście, w 1918 r. jako ochotnik wstąpił do wojska.

W 1920 r. poznał nauczycielkę Władysławę Rydzewską. Po dwuletniej znajomości zawarł z nią związek małżeński 21 II 1922 r. w kościele pod wezwaniem Świętego Ducha w Wilnie. Zamieszkali w Łodzi, przy ul. Wólczańskiej. Tu urodziło się im troje dzieci: Alina , Maria i Jerzy. Z zamiłowaniem uprawiał kilka dyscyplin sportowych, między innymi jazdę konną, wioślarstwo, narciarstwo..

Za działalność niepodległościową i pracę w wolnej Ojczyźnie był odznaczony Złotym, Srebrnym i Brązowym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości oraz Srebrnym i Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę.

Dom rodzinny opuścił 30 VIII 1939 r. o godz. 1700 pełen optymizmu, z nadzieją, że za dwa tygodnie powróci do swoich najbliższych.

Po zakończeniu II wojny światowej wieloletnie poszukiwania kapitana Osmulskiego przez Polski Czerwony Krzyż nie dały pozytywnych rezultatów. Dopiero po opublikowaniu w 1994 r. tak zwanej „listy ukraińskiej” okazało się, że został on zamordowany przez NKWD w nie znanym dotąd miejscu na Ukrainie.

15 sierpnia 1985 roku został pośmiertnie odznaczony przez rząd w Londynie Krzyżem Kampanii Wrześniowej.